De festivalavond in Tivoli-Vredenburg werd afgetrapt met Figgie. Lekkere Nederlandstalige indierock die net-toch-niet-helemaal mainstream is. We vielen aardig op in onze lichtblauwe commissietruien en werden al gauw aangesproken. Het stel waarmee we in gesprek waren bleek uit Delft te komen, en al snel leek het erop dat we twee bezoekers extra hebben voor FAW 2018! Daarna gingen we door naar rapper Jairzinho, waar we ons wat oud voelden tussen het puberende publiek.
Na een kort bezoek aan Dave Budha begaven we ons naar Tamino, waar de zaal al gauw stilviel door Tamino zijn fenomenale stem en gevoelige liedjes. Tijdens het avondeten trotseerden we de eerste decembersneeuw voor een bezoek aan de dichtstbijzijnde McDonalds. We kwamen terug in een stampvolle zaal voor zangeres Naaz. Met haar jonge charme en prachtige stem overviel ze het publiek met een overload van haar ‘quirkpop’. Wij waren onder de indruk. Nog meer onder de indruk raakten we bij Warhaus, zanger Maarten Devoldere van de Belgische band Balthazar. Met zijn eigenwijze en ietwat illustere muziek betoverde hij de zaal.
De voorlaatste act was de soulvolle Jacob Banks, wiens carriere het afgelopen jaar écht in de stroomversnelling is geraakt. En dat terwijl hij pas op 20-jarige leeftijd is begonnen als artiest! Meer hoeven we er niet over te zeggen.
De avond eindigde voor ons met een spetterend optreden van Poprondeband EUT. Die hadden we al eens gezien, maar toch wisten ze ons weer te verbluffen met hun eigenwijze 90s pop. Met aanstekelijke hits als ‘Supplies’ en ‘Dusty Old Me’ zetten ze weer een fantastische show neer. Het bezoek aan festival Song van het Jaar was een avond vol goede muziek door kleinere en grotere namen en nu-al-parels en parels-in-spe. Kortom, genoeg opkomend talent. Wellicht is een van deze acts wel terug te zien op FAW 2018!