Lijm en Cultuur is niet altijd een multiculturele broedplaats voor kunst en cultuur geweest. Tot niet zo gek lang geleden was het namelijk slechts ‘lijm’. Het gebouw is opgericht in 1885 door Jacob Cornelis van Marken die er oorspronkelijk een lijm- en gelatine fabriek in begon. Na bijna 120 jaar van lijmproductie werd de fabriek in 2003 helaas gedwongen haar deuren sluiten. Maar waar een deur sluit, gaat een andere open en zo ook hier. Op het terrein en in de overgebleven monumentale panden voltrekt zich sinds 2003 namelijk een bijzondere transformatie: van de productie van gelatine en lijm naar de productie van cultuur.
In plaats van Lijm en Cultuur hadden ze het pand net zo goed Multatuli kunnen noemen. In de bijna 120 jaar dat de fabriek open was heeft het gebouw namelijk veel leed moeten doorstaan. Van oorlogen, crisissen tot zelfs een explosie; het is een wonder dat het er nog staat en dat het nog in zo’n goede staat verkeert. Alle oude aspecten (bijvoorbeeld de ketelkamer) zijn er nog duidelijk te herkennen en hopelijk blijft dat ook zo.
Hoe is het eigenlijk om te werken met zo’n bijzonder gebouw? We spraken met Tim de Rooij die, naast zijn jaarlijkse bezoek aan FAW, ook al 2 jaar wekelijks te vinden is op het terrein van Lijm & Cultuur als werknemer. Waar we natuurlijk het meest benieuwd naar waren is of je eigenlijk doorhebt dat je in een oude fabriek werkt, maar Tim vertelt dat dat best meevalt: “Een groot deel van de oude fabriek is gesloopt, dus het ziet er niet helemaal meer uit zoals toen het een fabriek was.” “Zijn er wel andere dingen waar je het nog aan merkt?”, vragen we. “Ja”, zegt Tim. “We moeten altijd heel vroeg de verwarming aan doen, want die grote ruimtes zijn moeilijk te verwarmen! En de vloeren zijn ook niet allemaal even waterpas, wat soms nog best een uitdaging is als je rondloopt met een dienblad vol glazen. Mijn allereerste werkdag verliep dus ook niet zo soepel.”
Tim vertelt ook dat hij toch wel in de top 5 staat van werknemers die weten waar alles staat. “Er zijn zoveel verschillende ruimtes en gebouwen op het terrein en alles staat verspreid. Het is af en toe een echte speurtocht om te vinden wat je zoekt.” Als we Tim vragen wat hij het leukste vindt aan het werken bij Lijm & Cultuur, zijn dat de ontmoetingen met mensen die ooit stage liepen bij de fabriek toen zij scheikunde studeerden in Delft. “Die mensen vertellen altijd leuke verhalen die ik nog niet kende. Bijvoorbeeld dat ze binnendoor langs het slachthuis moesten om bij de lift naar de labs te komen. Dat stonk blijkbaar behoorlijk!”
Op de vraag waarop bezoekers moeten letten als ze in mei FAW bezoeken, antwoordt Tim: “De grote hoeveelheid buizen die door elke ruimte loopt en de grote ketels in de Boiler. Het is misschien niet direct gelinkt aan de fabriek, maar de nieuwe lamp boven de ingang van de Boiler is ook wel echt een blik waard!”